कविताः ‘मेरी जंगली साथी “

तिम्रा हाकिमहरुले

एस्ट्रेनजिकै धुँवा उडाईरहे

तिम्रो जिन्दगी जलाएर

तिमी उनिहरुका ‘वाद’को पछी लाग्यौ

मार्क्सवाद

लेलिनवाद

अनी यस्तै के के

तिमीले उनिहरुलाई महलमा पुर्‍यायौ

र आज

उनिहरुले तिम्लाई झुपडीमै फर्काए

‘जनमुक्ती’ दिलाएर ।।

अझै सम्झिन्छु

तिमीले दुधेनानी छोडेर

जंगल पसेको

पँधेरामा तिम्रो धेरै कुरा चल्थे

कहिले मरेको कुरा सुनिन्थ्यो

कहिले बाँचेको कुरा सुनिन्थ्यो

र हिजो भर्खरै

तिमी घर फिर्ने कुरा सुनेँ

बन्दुक बिसाएर

तिम्रा हाकिमहरुको समाचार त

मैले पढ्नै छोडिसकेँ

सुन्दैछु

तिमी त ‘अयोग्य’ भयौ रे

र स-सम्मान फिदौछौ रे । ।

तिमी जंगल पसेको मूल्य

सायद थाहा होला तिमीलाई

कठोर मुटु लिएर आउनु

म तगारोमै सोध्नेछु तिमीलाई

तिमीले अन्त्य गरेको ‘सामन्तवाद’ बारे

तिमीले छियाछिया पारेको ‘पूँजीवाद’ बारे

मेरो प्रश्नहरुको डोको

लगभग भरिन लागेको छ

तिम्री छोरी

वह पोख्ने गर्छे आजकल

उसले गुमाएको काखबारे

र उसले भोगेको मौनताबारे

म उसितै मौन छु आजकल

मेरी जंगली साथी

तिमीलाई पर्खिरहेछु

बाटोभरीका रुखहरुको गुनासो

सकेसम्म छिचोलेर आउनु

तिमीलाई म/हामी स्वागत गर्नेछौं

‘महानता’को खादा ओढाएर । ।

- प्रदीप चापागाई